Thuis sterven brengt vaak een ziekbed met zich mee. Een ziekbed waarbij de partner, kinderen, andere familieleden, buren en vrienden, ook wel mantelzorgers genoemd, de stervende zo goed mogelijk proberen te helpen en te verzorgen. Het verzorgen van iemand in de laatste levensfase kan erg zwaar zijn; ook als er professionele hulp is ingezet. In deze moeilijke en emotionele periode kunnen de vrijwilligers, voor betrokkenen, een extra steun in de rug zijn.

De vrijwilligers van VPTZ-NWN kunnen hulp bieden in zo’n situatie en mede mogelijk maken dat mensen, die dat willen, thuis kunnen sterven. Het motto van VPTZ is “er zijn”. Het ‘er zijn’ betekent voor de vrijwilliger ook het op de achter grond aanwezig zijn. Het luisteren naar de zieke of het samen praten; aandacht en nabij zijn. Als de vrijwilliger aanwezig is , kan de partner of andere mantelzorger even rust nemen, boodschappen doen, naar buiten gaan of ‘bij’slapen. Zo is de vrijwilliger een belangrijke steun voor zowel de zieke als de mantelzorger.

Ook de vrijwilligers, die werkzaam zijn op de palliatieve units van enkele verzorgings-en verpleeghuizen in deze regio, zijn aangesloten bij de VPTZ. Dat betekent dat zij, bij aanvang van hun werkzaamheden, de introductiecursus voor vrijwilligers in de palliatieve terminale zorg bij de VPTZ-NWN volgen en zij, evenals de vrijwilligers in de thuissituatie, na enige tijd werkzaam te zijn op de palliatieve unit kunnen deelnemen aan de landelijke scholing c.q.training van VPTZ. Het doel van deze samenwerking is dat er uniformiteit ontstaat in opleiden van vrijwilligers in deze “bijzondere vorm van zorg”, met het resultaat dat alle vrijwilligers, in de thuissituatie én op de palliatieve units, dezelfde deskundigheid hebben in het bieden van ondersteuning en begeleiding aan cliënt/gast en familie en/of mantelzorgers.

Onze vrijwilligers kiezen heel bewust voor deze vorm van zorg in de laatste levensfase. Ze zijn gemotiveerd, hebben tijd en aandacht en maken deze hulp van mens tot mens van bijzondere waarde.